တစ္ၾကိမ္တစ္ခါ မဟုတ္ဘဲ
အၾကီမ္ခါခါ ရႊံ႕အိုင္ထမွဳမွာ
ကိုယ္ဟာ အဓိကတရားခံပဲ "ၾကာ" ။
အထပ္လိုက္ အေရခြံေတြ ခြာခ်လိုက္တာ
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ပဲေလ .....
မသတီစရာ မိုးေတြနဲ႕
ပလီပလာ ေလနီၾကမ္းေတြလို
ကိုယ့္လားရာဟာ မ်ဥ္းျပိဳင္တစ္ေၾကာင္းေပၚမွာ
ရွိခ်င္ ရွိေနႏိုင္ပါတယ္ ... "ၾကာ" ။
ၾကယ္ေတြ အလန္႕တၾကား ေျပးပုန္းတဲ့ည
အေမလည္း မလာဘူး
ခ်စ္သူလည္း မပါဘူး
ကိုယ့္ရဲ႕ တစ္ဦးဆိုင္ညခ်မ္းက
သိပ္ကို မဟူရာ က်လြန္းခဲ့တယ္ "ၾကာ" ။
ေရျပင္ညီ ဆံုမွတ္တစ္ခုမွာ
ခ်စ္သူရဲ႕ ကုန္ခမ္းသြားတဲ့ နားလည္မွဳနဲ႕
ကိုယ့္ရဲ႕ မွားယြင္းစြာ ခုတ္ခ်လိုက္တဲ့ သံသယဓါးခ်က္ေတြ
အတံုးလိုက္အတစ္လိုက္ .........
ပကတိလွဖို႕ေတာ့ လံုး၀ျဖစ္ႏိုင္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး ။
ျဖစ္ခ်င္လည္း ျဖစ္ႏိုင္ေသးတာပဲ ၊
ဒဏ္ရာေတြကို မၾကည္႕နဲ႕ေတာ့
ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ၿပီးတာေတြ ခ်န္ခဲ့ေပါ့ ....
ကိုယ့္ညေတြ လွဖို႕ မလိုပါဘူး
ကိုယ့္ဘ၀ဟာ ခ်ိဳျမေနလား ၊
ခါးသက္ေနလား .....
မထူးဆန္းေတာ့ပါဘူး "ၾကာ"
အၾကင္နာဆိုတာကိုသာ ခ်ဥ္ခ်င္းၾကီးစြာနဲ႕ ...... ။ ။
လြဏ္းသစ္မွဴး
No comments:
Post a Comment